ßir kez daha ßeni yağmurLarında üşütme!!!

Sensizliğin acısını duyduğum son demlerdi..
Uzun zaman geçmiş ve ben yüreğimi alıştırmıştım yokluğuna...
İşte tam hüzünlü bir aşkın bitimine yakın döndün o gittiğin yollardan...
Oysa artık tükenmekteydin,bırak dilimi gönlüm bile anmaz olmuştu adını...
Hayatım siyahlıktan griliğe geçmekteydi
Gerçeklerle yüzleşmek acıtmıyordu eskiye nazaran…
Ve sen geldinn...
Yine yaptın bencilliğini
Giderken düşünmediğin gibi,gelirken de düşünmedin beni..
Kendinle olan savaşın bitmişti…
Gidişin gibi ani bir dönüş yapmıştın hayatıma…
Benimse dinerken sancılarım,yeni bir karışıklık peyda oldu ruhumda..
Oysa bitiyordun bende…
Zerrene kadar hazmetmiştim seni içimde…
Umursamadın…
Korktum…
Yine aynı hikayeyi okumaktan,okurken gözyaşlarına boğulmaktan korktum…
Aldırmadın…
Aynı acıları bir kez daha kaldıramazdı yüreğim…
Bitmeliydin…Gelişi olmamalıydı bu gidişin…
Fırtınalarda savrulurken bedenim,özlemlerinin bütün vücudumu sardığını anladım…
Gelmeseydin,görmeseydim,bakmasaydım gözlerine şu an bu satırları yazıyor olmayacaktım belkide…
Ama ne desem nafile…
Geldin ve közlenen ne varsa ateşe döndürdün kalbimde…
Korkarak da olsa açtım kapılarımı…
Son kez…
Ürkerek…
Sıra sende…
Bir kez daha beni yağmurlarında üşütme…
Hoş geldin…
Kalbimin değerini bilmen dileğiyle…